Δεν υπήρξε βασιλική Αυλή στην Ευρώπη που να μην αναγκάστηκε να διαπραγματευτεί με τον σουλτάνο Σουλεϊμάν. Επομένως και ο βίος του Ιμπραήμ, του επιφανούς μεγάλου βεζίρη, δεν είναι απλώς μια μυθιστορηματική αφήγηση. Πρόκειται για έναν άνθρωπο που τροφοδότησε τις ελπίδες και τους φόβους Φερδινάνδου της Αυστρίας, του Καρόλου Ε' της Ισπανίας, του Φραγκίσκου Α' της Γαλλίας, ακόμη και του Ερρίκου Η' της Αγγλίας, όπως και του πάπα και της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας.
....................................................................................................................................................................
Ο Ιμπραήμ ήταν χριστιανός ταπεινής καταγωγής, γιος ενός Έλληνα ναυτικού από την Πάργα, που τον 16ο αιώνα τελούσε υπό την κυριαρχία της Βενετίας. Γεννήθηκε το 1494-ο ίδιος ο Ιμπραήμ είπε στον πρεσβευτή Ζάρα το 1532 ότι γεννήθηκε την ίδια εβδομάδα με τον Σουλεϊμάν-και σε παιδική ηλικία αιχμαλωτίστηκε από Τούρκους κουρσάρους. Απ' ότι φαίνεται πουλήθηκε σε μια χήρα στη Μαγνησία της Μικράς Ασίας, η οποία τον φρόντιζε και του παρείχε μια ολοκληρωμένη παιδεία. Έμαθε μάλιστα να παίζει πολύ καλά ένα μουσικό όργανο αντίστοιχο με το σημερινό βιολί.
Υπάρχουν δύο εκδοχές σχετικά με το πως κατέληξε ο Ιμπραήμ στην υπηρεσία του Σουλεϊμάν. Σύμφωνα με την πρώτη ο πρίγκιπας Σουλεϊμάν, γιος του σουλτάνου Σελίμ Α', γνώρισε τον Ιμπραήμ σε μια από τις εκστρατείες του στη Μικρά Ασία και γοητεύτηκε από τη χάρη του και τις επιδόσεις του στη μουσική. Σύμφωνα με τη δεύτερη εκδοχή ο Ιμπραήμ κατέληξε στην Κωνσταντινούπολη και εκεί πουλήθηκε στον πρίγκιπα Σουλεϊμάν. Πάντως το γεγονός ότι, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ο Ιμπραήμ κατέληξε ιδιοκτησία του Σουλεϊμάν είναι αδιαφιλονίκητο.
Ο Ιμπραήμ ποτέ δεν ξέχασε την καταγωγή του ούτε την οικογένειά του. Το 1527 ο πατέρας του τον επισκέφθηκε στην Κωνσταντινούπολη και αργότερα προσκάλεσε τη μητέρα του και τα δύο αδέρφια του στο Παλάτι. Ο Ιμπραήμ ήταν πλέον σε θέση να βοηθήσει με ουσιαστικό τρόπο τον πατέρα του, κάνοντάς τον σαντζάκ μπέη. Φυσικά ο Ιμπραήμ ασπάστηκε το Ισλάμ, διαφορετικά ως χριστιανός δεν θα είχε κανένα μέλλον στην τουρκική ιεραρχία κι εμείς σήμερα δεν θα είχαμε ιστορία για να διηγηθούμε.
Όπως διηγείται ο Μποντιέ, το αγόρι με το όνομα Ιμπραήμ μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη από "αυτούς που εισπράττουν το φόρο των χριστιανόπαιδων". Αυτός ο φόρος είχε επιβληθεί από την εποχή της βασιλείας του Ορχάν (1326-1371) και τροφοδοτούσε το περίφημο σώμα των γενίτσαρων. Τα παιδά αυτά απομακρύνονταν από τον τόπο τους και τις οικογένειές τους, σχεδόν πάντα εξισλαμίζονταν και ακολουθούσαν στρατιωτική εκπαίδευση και καριέρα. Ο γάμος ήταν απαγορευμένος για τους γενίτσαρους, οι οποίοι είχαν μοναδική δραστηριότητα τον πόλεμο και ήταν αφοσιωμένοι μόνο στον σουλτάνο. Το σώμα των γενίτσαρων εξελίχθηκε σε μια από τις πιο αποτελεσματικές πολεμικές μηχανές που γνώρισε ποτέ ο κόσμος, το τελειότερο όπλο στα χέρια ενός κατακτητή, αλλά και μια επικίνδυνη δύναμη σε περιόδους ειρήνης.
Μερικές φορές τα χριστιανόπαιδα προετοιμάζονταν για διοικητικές θέσεις και όχι για το σώμα των γενίτσαρων. Αυτή φαίνεται πως ήταν η περίπτωση του Ιμπραήμ.
Η πρώτη θέση που κατέλαβε ο Ιμπραήμ ήταν προσωπικός υπηρέτης του διαδόχου του θρόνου,δηλαδή του Σουλεϊμάν.Όταν ο Σουλεϊμάν ανέβηκε στο θρόνο, το 1520, προήγαγε τον Ιμπραήμ σε αρχιγερακάρη, και πολύ σύντομα τον έχρισε διαδοχικά χας ονταμπασί (αρχιτελετάρχη), μπεηλέρμπεη της Ρούμελης, βεζίρη, μεγάλο βεζίρη και τέλος σερασκέρη, ή άλλως γενικό διοικητή των αυτοκρατορικών δυνάμεων-μια αστραπιαία αναρρίχηση στην ιεραρχία. Ο Μποντιέ αφηγείται μια σχετική, αν και ανεπιβεβαίωτη, ιστορία που θα μπορούσε να είναι αληθινή, καθώς ταιριάζει με το χαρακτήρα του. Η ιστορία έχει ως εξής:"Η ραγδαία ανέλιξη του Ιμπραήμ είχε αρχίσει να του προκαλεί ανησυχία.. Τα σκαμπανεβάσματα που επιφύλασσε η μοίρα σε πολλούς ισχυρούς άντρες της Οθωμανικής Αυλής τον έκαναν να συνειδητοποιήσει τον μεγάλο κίνδυνο που διέτρεχαν όλοι όσοι απολάμβαναν τα μεγαλεία της Αυλής και λειτούργησε σαν χαλινάρι στις επιθυμίες του. Εκλιπαρούσε τον Σουλεϊμάν να μην τον προωθήσει σε πολύ υψηλά αξιώματα, γιατί τότε η πτώση του θα ήταν μοιραία. Του εξήγησε ότι μια περιορισμένη ευημερία θα ήταν πιο ασφα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου