Με τις τελευταίες δηλώσεις του βουλευτή Α΄ Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ Τάσου Κουράκη είναι προφανές ότι πανηγυρίζουν όλοι όσοι υποστηρίζουν πως το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αδυνατεί να διαχειριστεί τη θηριώδη πολιτική εκτίναξή του και δεν επιδεικνύει τη δέουσα πολιτική ωριμότητα που υπαγορεύεται όχι από λόγους πολιτικής ορθότητας αλλά σοβαρής αναμέτρησης με τα φλέγοντα προβλήματα, τα οποία οδηγούν καθημερινά την ελληνική κοινωνία στα όρια της απόγνωσης.Είναι πολύ λογικό σε ένα κόμμα που μέχρι πρότινος αγωνιούσε για την πολιτική του επιβίωση κι όταν σ' αυτό περίσσευαν ο αντιεξουσιαστικός λόγος και πρακτικές κινηματικού και πολιτικού ακτιβισμού, να διαμορφώσει μια εντελώς διαφορετική πολιτική κουλτούρα, όπως αυτό επιβάλλει ο θεσμικός και συνταγματικός ρόλος του ως κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.Η εκφορά και ο συμβολισμός του πολιτικού λόγου αναδεικνύεται σε μείζον πολιτκό ζήτημα κατεπείγουσας διαχείρισης που θα κρίνει την προοπτική του ΣΥΡΙΖΑ ως δύναμης διακυβέρνησης.
Ειδικά οι τελευταίες δημοσκοπήσεις θα πρέπει να προβληματίσουν την πολιτική ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, όταν βλέπει τα δημοσκοπικά αποτελέσματα να μην ευνοούν τις πολιτικές επιδιώξεις του, όταν το πολύ λογικό θα ήταν η δημοσκοπική εκτίναξή του, η οποία κατά συνέπεια θα δημιουργούσε ένα διαφορετικό πολιτικό περιβάλλον.Όταν σε συνθήκες βαθύτατης πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής, εθνικής και πολιτιστικής κρίσης δεν μπορείς να κατοχυρώσεις μια ηγεμονική πολιτική θέση, τότε σίγουρα δεν φταίνε μόνο οι μηχανισμοί χειραγώγησης και διαμόρφωσης της κοινής γνώμης. ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ ΜΕΓΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΘΕΜΑ.Κι αν αυτό ισχύει, είναι βέβαιο ότι θα εκφραστεί με τον οποιοδήποτε τρόπο.
Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης ήταν πολύ ειλικρινής σε προηγούμενη δήλωσή του, όταν έλεγε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι έτοιμος για να κυβερνήσει. Αυτό, όμως, είναι κάτι που ενδιαφέρει την ελληνική κοινωνία, η οποία όταν ψηφίζει, επιλέγει έναν τρόπο διακυβέρνησης είτε γιατί πιστεύει ότι στην υφιστάμενη κατάσταση είναι η καλύτερη επιλογή ή επειδή ακριβώς δεν έχει άλλη πρόταση για να την ψηφίσει.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η Αριστερά αναμετριέται με την ιστορία, την πολιτική συγκυρία και το μπόι της. Το φαινόμενο της πολιτικής εκτίναξης της ΕΔΑ, ούτε σε δέκα χρόνια από τη λήξη του Ελληνικού Εμφυλιου Πολέμου, χρήζει ιδιαίτερης μελέτης και ανάλυσης υπό το βάρος της υφιστάμενης πολιτικής κατάστασης.
Η πρόταση του Τάσου Κουράκη μόνο ως πολιτικό ευφυολόγημα μπορεί να εκληφθεί και στερείται πολιτικού ορίζοντα.Εκεί που υπάρχει, δεν είναι φόρος που τον πληρώνει ο καθολικός ή διαμαρτυρόμενος χριστιανός αλλά η συνδρομή του στο ταμείο της εκκλησίας του και γίνεται κατόπιν της δικής του επιλογής και δεν του επιβάλλεται με κρατικό διάταγμα.Ήταν πολύ λογικό ότι η δήλωση αυτή θα προκαλούσε σύγχυση στην ελληνική κοινή γνώμη και στο εκλογικό ακροατήριο που στηρίζει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και θα ικανοποιούσε μια πολύ μικρή ομάδα υποστηρικτών του, που αδυνατούσε μέχρι πρότινος να διασφαλίσει ακόμη και αυτή την κοινοβουλευτική επιβίωσή του. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ επιθυμεί να θέσει επισήμως και υπευθύνως ζήτημα διαχωρισμού κράτους-εκκλησίας είναι άλλης τάξης θέμα, που παρά τους όποιους κλυδωνισμούς θα μπορούσε να συζητηθεί και να διαμορφώσει ένα νέο περιβάλλον στις σχέσεις κράτους-εκκλησίας και σίγουρα θα έβρισκε πολλούς σοβαρούς συνομιλητές εντός και εκτός της Εκκλησίας της Ελλάδας.
Είναι βέβαιο ότι το πολιτικό μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ δεν αφορά πλέον μικρές ομάδες πολιτικού ακτιβισμού, που κι αυτές έχουν τη δική τους ιστορία και απηχούν πολιτικές παραδόσεις της Ελλάδας και της Ευρώπης, αλλά το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας. Από τον τρόπο διαχείρισης αυτής της πραγματικότητας και δυναμικής θα κριθεί σίγουρα η προοπτική του ΣΥΡΙΖΑ ως κόμματος διακυβέρνησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου