Ο ΠΑΠΥΡΟΣ ΤΟΥ ΔΕΡΒΕΝΙΟΥ

ΤΟ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΟ ΚΕΙΜΕΝΟ-ΒΙΒΛΙΟ 
ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ 
ΠΟΥ ΔΙΑΣΩΘΗΚΕ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ
ΑΠΟ ΤΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΑ ΕΚΘΕΜΑΤΑ 
ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

     Γιατί εμείς ως Θράκες έχουμε πολλούς λόγους να αναφερόμαστε στον πάπυρο του Δερβενίου, που ανακαλύφθηκε πριν 50 χρόνια το 1962 ο δρ. χημικός μηχανικός Πασχάλης Χριστοδούλου σε ένα εξαιρετικό κείμενό του στο τριμηνιαίο περιοδικό του Συλλόγου Αλεξανδρουπολιτών Αττικής "Ο ΦΑΡΟΣ ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗΣ" (τεύχος 29, Ιανουάριος-Φεβρουάριος -Μάρτιος 2009):

    "Ο Ορφικός πάπυρος του Δερβενίου είναι το πιο σημαντικό κείμενο που αναφέρεται στην πρώιμη ελληνική λογοτεχνία, θρησκεία και φιλοσοφία, από την εποχή της Αναγέννησης. Βρέθηκε τυχαία κατά τη διάρκεια ανασκαφών τάφων στο Δερβένι, 10 χιλιόμετρα βορειοανατολικά από τη Θεσσαλονίκη, τον Ιανουάριο του 1962, κατά τη διάνοιξη της εθνικής οδού προς Καβάλα. ο Πέτρος Θέμελης τον έσωσε από την καταστροφή.

     Εικάζεται ότι έχει γραφεί από έναν Ορφικό ιερέα, που προσπάθησε να επανερμηνεύσει την παραδοσιακή ελληνική θρησκεία, υπό το φως της πρώιμης επιστήμης. θεωρείται βασικό κείμενο για τη μελέτη του Ελληνισμού του 5ου π.Χ. και συγκρίνεται ως προς τη σημασία του, με την ανακάλυψη των "κυλίνδρων της Νεκράς Θάλασσας", έργου σχετικού με τις βιβλικές μελέτες.

     Ο πάπυρος περιέχει κείμενο της Ορφικής γραμματείας. η διάσωση του παπύρου έγινε χάρη στη στάχτη που είχε καλύψει το νεκρό, όταν αυτός και όλα τα κτερίσματά του κάηκαν κατά την ταφή. Ο πάπυρος, σύμφωνα με την άποψη ορισμένων ερευνητών, χρησιμοποιήθηκε για προσάναμμα, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι ήταν μέρος των κτερισμάτων του νεκρού. Στον μισοκαμμένο αυτόν πάπυρο διαβάζονται είκοσι έξι στήλες, οι οποίες μας δίνουν το παλαιότερο δείγμα ελληνικής γραφής σε πάπυρο".