Δευτέρα 2 Ιουλίου 2012

Πανηγύρι των γεύσεων



Μια γιορτή γευσιγνωσίας από τον Αγροτουριστικό Συνεταιρισμό
Γυναικών Τριγώνου «Η ΓΑΙΑ»

  
Στο Δημοτικό Σχολείο Σπηλαίου πάνε χρόνια τώρα που δεν ακούγονται οι φωνές των παιδιών. Παλαιότερα ο αριθμός των μαθητών μαθητριών είχε φτάσει τα 150 άτομα  περί τα τέλη της δεκαετίας του ’60. Σήμερα αν και έχει αλλάξει χρήση, διατηρεί τον χαρακτήρα του φορέα της εκπαίδευσης μετάδοσης της γνώσης. Είναι η έδρα του Αγροτουριστικού Συνεταιρισμού Τριγώνου «Η ΓΑΙΑ» που έχει διαγράψει μια θετική πορεία και έχει όλες τις προϋποθέσεις να αναπτυχθεί και να γίνει ένα λαμπρό παράδειγμα γυναικείας επιχειρηματικής πρωτοβουλίας και να συνιστά μια πρόταση για ένα μοντέλο τοπικής βιώσιμης ανάπτυξης.
Στον τομέα δραστηριοποίησής τους στην παραγωγή παραδοσιακών  προϊόντων και εδεσμάτων που είναι ταυτισμένα με την παραδοσιακή κουζινική μας κουλτούρα και γαστρονομία, οι γυναίκες έχουν ένα ισχυρό προνόμιο και πλεονέκτημα καθώς «οι γυναίκες είναι οι φορείς της κουζινικής παράδοσης» όπως μας υπογραμμίζει η μαγείρισσα κ. Εύη Βουτσινά που έχει αναπτύξει ιδιαίτερους δεσμούς με την περιοχή και τους ανθρώπους της και όσοι την παρακολούθησαν κατά τη συζήτηση του θέματος «Ο πλούτος της ελληνικής γαστρονομίας και της παραδοσιακής διατροφής, μια ευκαιρία επιχειρηματικών πρωτοβουλιών για τους γυναικείους αγροτικούς παραγωγικούς συνεταιρισμούς», πήραν τις απαντήσεις σε εύλογα ερωτήματα για την επιχειρηματική αξιοποίηση τροφίμων και προϊόντων της τοπικής γαστρονομίας, η οποία μπορεί να ανοίξει πολλούς δρόμους συνάντησης με το ιστορικό – κοινωνικό – οικονομικό και πολιτισμικό μας περιβάλλον που σαφώς εξελίσσεται δυναμικά αλλά έχει ανάγκη από ισχυρά σύμβολα κώδικες που σηματοδοτούν και αφηγούνται πανάρχαιες πολιτισμικές διεργασίες και αξίες και ασκούν τεράστια επιρροή στο σύγχρονο τρόπο ζωής.
Έτσι, για τις γυναίκες του Τριγώνου το «Πανηγύρι των γεύσεων» αποκτά την αρχετυπική του μορφή και αξία. Γίνεται ένας μηχανισμός, ένας τρόπος έκφρασης, διαπραγμάτευσης και διευθέτησης κοινωνικών, παραγωγικών και πολιτιστικών ζητημάτων. Σηματοδοτεί την ανάγκη επαναθεώρησης της ευρύτερης αγροτικής πολιτικής.
Μ’ αυτή τη γιορτή των γεύσεων των χρωμάτων, των αρωμάτων και των εμπειριών, της τέρψης και της απόλαυσης οι γυναίκες υπογραμμίζουν τον δικό τους πρωταγωνιστικό ρόλο και τη βούλησή τους για άμεση επιστροφή στην ελληνική παραδοσιακή κουζίνα.
Στους ειδικά διαμορφωμένους χώρους στην αυλή του Δημοτικού Σχολείου παραδοσιακοί οργανοπαίκτες, χορευτές και χορεύτριες τοπικών χορευτικών συγκροτημάτων συνέθεσαν ένα πολύχρωμο μωσαϊκό και πλαίσιο για να παρουσιάσουν οι γυναίκες των παραγωγικών συνεταιρισμών του νομού μας τα παραγόμενα από αυτές προϊόντα και τον παλιό τρόπο παρασκευής των φαγητών και των εδεσμάτων με τις πατροπαράδοτες συνταγές που φροντίζουν τις σωτήριες ουσίες των προϊόντων και των τροφίμων και μας χαρίζουν μοναδικές γευστικές εμπειρίες.
  
 * * * * * 





Θρακιώτικο πανηγύρι χωρίς γκάιντα δεν γίνεται. Ο άσκαυλος των αρχαίων Θρακών με τον ήχο του μας παραπέμπει σε αρχέγονους ρυθμούς και λατρευτικές εκδηλώσεις που τελούνταν στην ύπαιθρο και το πανηγύρι είναι ένας κορυφαίος θεσμός τους που φτάνει ως τις μέρες μας και με τις ποικίλες μορφές του κρατά ζωντανή την αρχετυπική σημασία και αξία του.









 

Η ιερή φλόγα. Το ιερόν πυρ. Το Άσβεστον Πυρ. Το Άγιον Φως. Η «Εστία». Η «Δάδα της ζωής». Πολλές οι μυθολογικές και θρησκευτικές παραδόσεις που σχετίζονται με τη φωτιά. Οι αρχαίοι λαοί εκδηλώνουν την ιερή ευλάβειά τους για τη θεία και μαγική δύναμη της φωτιάς που αποτελεί μια από τις πρώτες κατακτήσεις του αφυπνιζόμενου ανθρώπου. Η χρησιμοποίηση της έτοιμης φλόγας, η συντήρηση και η παραγωγή της περνάει και ενσωματώνεται σε μύθους, προλήψεις και δεισιδαιμονίες που χαρακτηρίζουν τους ανθρώπους σε όλες τις περιόδους του ανθρώπινου πολιτισμού στα πιο διαφορετικά μέρη της γης. Ο ισχυρότερος είναι αυτός του Πυρφόρου Προμηθέα.
Τα πυρολατρικά έθιμα είναι ο μακρινός απόηχος αυτών ακριβώς των παραδόσεων που κρατάνε το νήμα μιας συνέχειας μιας μακραίωνης πολιτισμικής διεργασίας.






 


 













 


Οι γυναίκες του Αγροτουριστικού Συνεταιρισμού Γυναικών Τριγώνου "Η ΓΑΙΑ" συνεχίζουν την κουζινική παράδοση με την παρασκευή χαρακτηριστικών φαγητών και εδεσμάτων που αποτελούν έναν ανεκτίμητο διατροφικό και παραγωγικό πλούτο της περιοχής







 Ο τοπικός μάστορας Παναγιώτης Μπεζιργιανίδης γνωρίζει την τέχνη της κατασκευής ενός παραδοσιακού φούρνου που συνήθως υπήρχε στα περισσότερα σπίτια και πολλές φορές ήταν στεγασμένος μέσα σε ένα ξεχωριστό πλινθόκτιστο κτίσμα.

 



 

Οι πίτες αποτελούσαν ένα συμπληρωματικό έδεσμα σε ένα πλουσιοπάροχο γεύμα, το οποίο ήταν μια ιερή στιγμή για την κάθε οικογένεια ή μια γρήγορη λύση για τις καθημερινές διατροφικές ανάγκες της οικογένειας.

 
Οι γυναικείοι συνεταιρισμοί έχουν καθιερώσει τα παραγόμενα από αυτούς παραδοσιακά προϊόντα που κερδίζουν την εμπιστοσύνη των καταναλωτών δημιουργώντας τις συνθήκες για την ύπαρξη μιας αγοράς παραδοσιακών προϊόντων.


 


Ένας γαστρονομικός πειρασμός ήταν το πιάτο που μας ετοίμασε η μαγείρισσα κ. Εύη Βουτσινά. Κους – κους με μανιτάρια και πικάντικα λουκάνικα πασπαλισμένα με σουσάμι.
Τα προϊόντα και τα φαγητά μας αφηγούνται τον δικό τους μύθο και η Θράκη και στη γαστρονομία δεν χάνει τον διονυσιακό μυστηριακό της χαρακτήρα.

Το κρασί έρεε άφθονο
και φούντωνε τη διάθεση
 για διασκέδαση, χορό
 και επικοινωνία.

Οι πολύχρωμες κουρελούδες
κυριαρχούσαν στη εσωτερική διακόσμηση
των λαϊκών σπιτιών και γίνονταν
από τις επιδέξιες υφάντρες
που με τα υπολείμματα υφασμάτων
 έφτιαχναν τα περίτεχνα δημιουργήματά τους
 έντυναν και ζέσταιναν τα φιλόξενα
 σε κάθε μουσαφίρη σπίτια τους.

Ο καθηγητής του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών
 και συνεργάτης του «ΒΟΡΕΑ»
κ. Μόσχος Πολυσίου με την κ. Βουτσινά.

Η γονιμότητα και η καρποφορία της γης
είναι μια γόνιμη αγωνία για τις αγροτικές κοινωνίες.
Κι όταν οι επικλήσεις και οι καρποί του μόχθου
πιάσουν τόπο με μια πλούσια σοδειά,
τότε το μπερεκέτι δεν είναι μια ευχή
 αλλά και μια αφορμή για την επίδειξή του
 και για «τελετουργική σπατάλη»
από τα μέλη της κοινότητας.












Ο κυρ – Γιάννης Μπαμπουρδάς με του ούτι του
 δεκαετίες τώρα συμμετέχει σε γάμους
και πανηγύρια και συνεχίζει μια παράδοση
τοπικών οργανοπαικτών εδώ και πενήντα χρόνια.


 
 
Το παλιό Δημοτικό Σχολείο Σπηλαίο μπορεί να έχασε τον μαθητικό πληθυσμό του λόγω της δημογραφικής και πληθυσμιακής κατάρρευσης, αλλά παρόλα αυτά παραμένει και σήμερα ένας χώρος εκπαίδευσης και διάδοσης της γνώσης.
Η προφορική μας παράδοση είναι ένας ανθεκτικός μηχανισμός και μια μυητική διαδικασία για τις νεότερες γενιές σε παραδόσεις και έθιμα που διατηρούν ατόφιο τον αρχικό τους πυρήνα.


 

 


 
Θρακιώτικο πανηγύρι σημαίνει τραγούδι και  χορός. Σε κάθε εκδήλωση του κοινωνικού τους βίου οι αρχαίοι Θράκες τραγουδούσαν. Από τα πανάρχαια χρόνια το τραγούδι και ο χορός είναι στο αίμα των Θρακών.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου